Տարածված են հետևյալ թխվածքները.
Բիշի (քյաթա), թերթերուկ,ժնգալավ հաց,
կթնահունց(կթնահունց-մղրահունց),յըղլավաշ և զանազան բլիթներ(պլիթ):
Թերթերուկ._ Թխում են սովորաբար
եկած խմորով:Խմորազանգվածը բաժանում են խնձորաչափ
գնդերի,գրտնակով քիչ բացում,խմորին քսում հասը(խորիզ) և ոլորում`բըռնելով երկու
ծայրերից, ապա նորից դարձնում գունդ: Այնուհետև բարակ բացում գրտնակով(նրբության
աստիճանի) և դնում կրակի վրա գտնվող շաջին(տապակ): Մի կողմը թխելուց շրջում են մյուս երեսի վրա:
Հասի
պատրաստումը._ Ձեթը լցնում են ամանի մեջ,
ավելացնում շաքարավազ և քիչ ալյուր. Խառնելով ստացվում է ոչ պինդ, ձիթալի զանգված:
Շաքարավազի տեղ գործածում են նաև թանձր մեղրաջուր:
Ժնգալավ
հաց._Թխում են հիմնականում գարնանն ու աշնանը: Որակի առաջին հատկանիշը պատրաստուկի բազմատեսակությունն է: Միջուկի բաղադրության մեջ մտնում են կանաչեղենի
բոլոր ուտելի տեսակները`բանջարանոցային թե վայրի. Ճռճռոկ, պռավապորտ, սմսմոկ,
եղինջ, մանուշակ,գինձ, սամիթ, շաղգամի, բողկի տերևներ, պտուտկուն, պուրպուտ,
կնձմնձուկ, ռեհան, քավար, գառնականջ, խազազ, սոխ , թրթնջուկ և այլն:
Այս բոլորը լվանում են, ընտրում
պապուկ մատղաշ մասերը, հատուկ տախտակի վրա սուր դանակով մանր կտրտում: Որպես համեմ
օգտագործում են աղած պղպեղ, սմախ, վայրի մանրահատ նուռ և խառնում պատրաստուկին:
Կտավատի ձեթը ցողում են պատրաստուկի վրա,
մի քանի անգամ խառնում են երկու ձեռքով: Խմորի զանգվածը բաժանում են միջին
մեծության գնդերի: Գունդը գրտնակով բացում են ու կանաչ մասսայից նրա վրա դնում 1-2
բուռ և եզրերը միացնում իրար:Նորից գրտնակով նրան տալիս են ելիպսի ձև և դնում
կրակին խարկված շաջի վրա, հաճախակի շրջելով մինչև թխվելը: Ճաշակում են տաք
վիճակում, խմում են գինի:
Աղանձ._ Բառը բաղկացած է աղ և
խանձ բաղադրիչներից:
Ցորենը, սիսեռը ,չաթանը,
դդումի սերմը ընտրում են, մաքրում, լվանում և բովում շաջի վրա: Բոված սերմերը շորակտորով քաշում ենամանի մեջ և խառնում
չորացրած թութ ու ընկույզ:
Աղանձն անում են կիրակի
օրերին, առանձնապես ձմռանը, որպես հաճելի ժամանց- ուտեստ: Խմբային աշխատանքների
ժամանակ աղանձն անպակաս ե լինում:
Թաժա
հաց._ Թոնրահաց, հրամցվում էր բոլոր պատահողներին` ծանոթ թե անծանոթ: Հաց չկտրելը
վիրավորական էր հացատիրոջ համար: Թխողը մեկական թաժա հաց էր ուղարկում մոտ հարևաններին, բարեկամներին, այն տներին
վորտեխ հյուր կա: Թաժա հաց եր ուղարկվում թաղի ծերերին, անկարողներին, հիվանդներին,
հղի կանանց... Հացը թխում էին մեծ թոնիրներում, ուր միանգամից թխվում էր 25-32
հաց: Մի թոնիրը 30 հաց է, մի պատը` 8-10 հաց: Թոնիրը բաղկացած է լինում 3 պատ
հացից:
Թոնրահացի տեսակնեռն են. Կլորահաց, լավաշ, բաղարճ, ճաթ(կորկահաց) ,
խշխաշավ հաց, կթնահունց, մղրահունց, բիշի,
գաթա, բլիթ:
Ըղըճրավ
ըրած հաց._Սոխը աղի մեջ թաթախում են,
քսում հացի երկու երեսը, տաքացնում, նորից թեթևակի քսում:
Հետո վառառանի վրա , բուխարու
կրակին կամ թոնրի մեջ, ըստ ճաշակի չորացնում և ուտում:<<Սոխ ու հաց, սիրտը
բաց>>, <<Ըղըճիրավ հաց – կուշտըպնդի կաց>>:
Սոխ էին քսում մագաղաթը , աշ տված կաշին, գրքի շապիկը: Ոտնամանի կաշին փայլեցնելու և ամրացնելու համար օգտագործում էին սոխաջուրը և կտավատի ձեթը:
