Приветствую Вас Гость | RSS

Տարածված են հետևյալ թխվածքները.


Բիշի (քյաթա), թերթերուկ,ժնգալավ հաց, կթնահունց(կթնահունց-մղրահունց),յըղլավաշ և զանազան բլիթներ(պլիթ):

Թերթերուկ._ Թխում են սովորաբար եկած խմորով:Խմորազանգվածը բաժանում են                                   խնձորաչափ գնդերի,գրտնակով քիչ բացում,խմորին քսում հասը(խորիզ) և ոլորում`բըռնելով երկու ծայրերից, ապա նորից դարձնում գունդ: Այնուհետև բարակ բացում գրտնակով(նրբության աստիճանի) և դնում կրակի վրա գտնվող շաջին(տապակ): Մի կողմը թխելուց  շրջում են մյուս երեսի վրա:
Հասի պատրաստումը._ Ձեթը լցնում են ամանի մեջ, ավելացնում շաքարավազ և քիչ ալյուր. Խառնելով ստացվում է ոչ պինդ, ձիթալի զանգված: Շաքարավազի տեղ գործածում են նաև թանձր մեղրաջուր:
Ժնգալավ հաց._Թխում են հիմնականում գարնանն ու աշնանը: Որակի առաջին հատկանիշը պատրաստուկի  բազմատեսակությունն է:  Միջուկի բաղադրության մեջ մտնում են կանաչեղենի բոլոր ուտելի տեսակները`բանջարանոցային թե վայրի. Ճռճռոկ, պռավապորտ, սմսմոկ, եղինջ, մանուշակ,գինձ, սամիթ, շաղգամի, բողկի տերևներ, պտուտկուն, պուրպուտ, կնձմնձուկ, ռեհան, քավար, գառնականջ, խազազ, սոխ , թրթնջուկ և այլն:
     Այս բոլորը լվանում են, ընտրում պապուկ մատղաշ մասերը, հատուկ տախտակի վրա սուր դանակով մանր կտրտում: Որպես համեմ օգտագործում են աղած պղպեղ, սմախ, վայրի մանրահատ նուռ և խառնում պատրաստուկին: Կտավատի ձեթը  ցողում են պատրաստուկի վրա, մի քանի անգամ խառնում են երկու ձեռքով: Խմորի զանգվածը բաժանում են միջին մեծության գնդերի: Գունդը գրտնակով բացում են ու կանաչ մասսայից նրա վրա դնում 1-2 բուռ և եզրերը միացնում իրար:Նորից գրտնակով նրան տալիս են ելիպսի ձև և դնում կրակին խարկված շաջի վրա, հաճախակի շրջելով մինչև թխվելը: Ճաշակում են տաք վիճակում, խմում են գինի:
Աղանձ._  Բառը բաղկացած է աղ և խանձ բաղադրիչներից:
        Ցորենը, սիսեռը ,չաթանը, դդումի սերմը ընտրում են, մաքրում, լվանում և բովում շաջի վրա: Բոված սերմերը  շորակտորով քաշում ենամանի մեջ և խառնում չորացրած թութ ու ընկույզ:
         Աղանձն անում են կիրակի օրերին, առանձնապես ձմռանը, որպես հաճելի ժամանց- ուտեստ: Խմբային աշխատանքների ժամանակ աղանձն անպակաս ե լինում:
Թաժա հաց._ Թոնրահաց, հրամցվում էր բոլոր պատահողներին` ծանոթ թե անծանոթ: Հաց չկտրելը վիրավորական էր հացատիրոջ համար: Թխողը մեկական թաժա հաց էր ուղարկում  մոտ հարևաններին, բարեկամներին, այն տներին վորտեխ հյուր կա: Թաժա հաց եր ուղարկվում թաղի ծերերին, անկարողներին, հիվանդներին, հղի կանանց... Հացը թխում էին մեծ թոնիրներում, ուր միանգամից թխվում էր 25-32 հաց: Մի թոնիրը 30 հաց է, մի պատը` 8-10 հաց: Թոնիրը բաղկացած է լինում 3 պատ հացից:
           Թոնրահացի տեսակնեռն են.  Կլորահաց, լավաշ, բաղարճ, ճաթ(կորկահաց) , խշխաշավ հաց,  կթնահունց, մղրահունց, բիշի, գաթա, բլիթ:
Ըղըճրավ ըրած հաց._Սոխը աղի մեջ թաթախում են, քսում հացի երկու երեսը, տաքացնում, նորից թեթևակի քսում:
    Հետո վառառանի վրա , բուխարու կրակին կամ թոնրի մեջ, ըստ ճաշակի չորացնում և ուտում:<<Սոխ ու հաց, սիրտը բաց>>, <<Ըղըճիրավ հաց – կուշտըպնդի կաց>>:

     Սոխ էին քսում մագաղաթը , աշ տված կաշին, գրքի շապիկը: Ոտնամանի կաշին փայլեցնելու և ամրացնելու  համար օգտագործում էին  սոխաջուրը և կտավատի ձեթը:

Меню сайта
ՄՏՆԵԼ
Block title
ԳՈՎԱԶԴ
ԳՈՎԱԶԴ
Block title
Block content
ՓՆՏՐԵԼ